سبک نثر معین الدین جوینی در نگارستان بر اساس سبک شناسی تکوینی

دانش سبک شناسی از دانش های ادب فارسی است که از لحاظ تاریخی سابقه طولانی ندارد.این دانش، در ایران نیز به صورت علمی با پژوهش های محمدتقی بهار آغاز می شود. از نظر برخی از نویسندگان، سبک شناسی تنها روشی است که قادر است تفاوت های فردی شاعران و نویسندگان را به صورت علمی نشان دهد و از طریق بررسی و تحلیل ویژگی های واژگانی، نحوی، ساختمان جمله ها، زبان مجازی، پیکره زبانی نویسنده را توصیف و بیان می کند. در ادبیات اروپا نیز، لیو اشپیتزر آلمانی از سبک شناسانی است که در این زمینه نظریه پردازی کرده است. در پژوهش های سبک شناسی، سبک را به سه گونه دوره ای، ادبی، شخصی و تکوینی تقسیم می کنند. این پژوهش برآن است تا سبک شخصی معین الدین جوینی را در کتاب نگارستان بررسی نماید. هرچند این اثر نیز به روش گلستان سعدی نگاشته شده است؛ اما در هر حال هر نویسنده دارای سبک خاص خود می باشد که منحصر به فرد است. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی است. یافته های تحقیق نشان می دهد جوینی در بیان مسایل عرفانی، اخلاقی، مذهبی و... از روش خاصی در حیطه زبانی، ادبی و فکری استفاده کرده است که سبک شخصی وی را از دیگر نویسندگان متمایز می کند.