مقایسه فشارهای فیزیولوژیکی انسانی در دو روش مکانیزه شیردوشی گاو شیری با تاکید بر محیط کار و گرانش زمین

با وجود توسعه مکانیزاسیون دامداری های گاو شیری، هنوز هم فعالیت های شیردوشی همراه با فشارهای کاری سنگین می باشد که باعث بروز فشارهای فیزیولوژیکی روی نیروی کار می شود. در این مطالعه نقش نیروی گرانش در ارتباط بین حمل بار و فشارهای فیزیولوژیکی در وظایف کاری دو سیستم عمده شیردوشی گاو شیری شامل شیردوشی در جایگاه های استانشیون و سالن های تاندم مورد بررسی قرار گرفت. این دو روش به طور مشابه شامل سه وظیفه کاری شستن پستان های گاو، وصل کردن خرچنگی شیردوش و جداکردن آن بود. انرژی مصرفی انسانی برآورد شد و راستای حمل بار در مقایسه با نیروی گرانش مورد ملاحظه قرار گرفت. بیست و چهار کارگر در این مطالعه شرکت کردند. بالاترین ضربان قلب (107 ضربه بر دقیقه) و بالاترین میزان مصرف انرژی انسانی (5/33 کیلوژول بر دقیقه) برای وظیفه کاری وصل کردن خرچنگی شیردوش در روش شیردوشی در سالن های تاندم گزارش شد. در کل، این روش در مقایسه با روش شیردوشی استانشیون باعث اعمال فشارهای فیزیولوژیکی بالاتری شد و نسبت بالاتری از حمل بارهایی که در این روش استفاده شد در خلاف جهت گرانش بود. با توسعه مکانیزاسیون دامداری های گاو شیری از ایستگاه های استانشیون به سمت سالن های تاندم، کارگران شیردوشی به سمت اعمال نیروهای بیشتری در خلاف جهت نیروی گرانشی سوق داده می شوند که این باعث بالا رفتن فشارهای فیزیولوژی وارد بر کارگر می شود. در توسعه مکانیزاسیون دامداری های گاو شیری نه تنها می بایست بهبود سرعت کار و عملکرد را مد نظر قرار داد بلکه باید شرایط را به گونه ای فراهم کرد که باعث کمتر شدن استفاده از توان فیزیکی نیروی کار شود.