آماده سازی و ارزیابی ایمنی زایی واکسن کشته طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) در حیوان مدل

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) یک بیماری به شدت واگیردار است که به عنوان تهدیدی جدی برای صنعت دام کوچک در نظر گرفته می شود. ا این پژوهش با هدف مقایسه ی کینتیک غیرفعال سازی ویروس PPR با استفاده از غیرفعال کننده های مختلف و ارزیابیiPPRV فرموله شده در موش انجام شد. ویروس PPR با استفاده از H2O2 و یا binary ethilenimine (BEI) در دو غلظت 1 و 4 میلی مول غیرفعال شد. سپس ویروس غیرفعال شده با استفاده از ادجوان های مختلف شامل هیدروکسید آلومینیوم (AH)، فسفات آلومینیوم (AP) و یا مخلوط مساوی از AH و AP فرموله شد و در قالب یک طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×3 به صورت درون صفاقی (01/0 میلی لیتر) به 90 سر موش BALB/c (9 سر موش به ازای هر گروه) تزریق شد. واکسیناسیون یادآور 21 روز پس از تزریق اولیه در تمامی حیوانات انجام شد. نتایج نشان داد که استفاده هر سه ترکیب موجب غیرفعال سازی موفقیت آمیز ویروس شد، اما زمان غیرفعال سازی کامل ویروس با استفاده از غلظت 1 و 4 میلی مول BEI و H2O2 به ترتیب 482، 295 و 495 دقیقه پس از آغاز غیرفعال سازی صورت گرفت. اثر اصلی غیرفعال کننده، اندازه گیری شده در روز 42 پس از واکسیناسیون در موش معنی دار بود (05/0>P)، اما اثر ادجوانت و برهمکنش بین غیرفعال کننده و ادجوانت معنی دار نبود (05/0<P). غیرفعال سازی با استفاده از غلظت یک میلی مول BEI نسبت به غلظت 4 میلی مول BEI و H2O2 تیتر آنتی بادی سرمی بالاتری را علیه ویروس PPR در پی داشت (به ترتیب 51/2، 25/2 و 22/2). با این وجود، بین ادجوانت های مختلف از نظر پاسخ آنتی بادی علیه PPR تفاوتی وجود نداشت. در کل، استفاده از غلظت یک میلی مول BEI زمانی که با هر یک از ادجوانت های AH و AP و یا مخلوط آن ها ترکیب شود، موجب افزایش بیشتر پاسخ ایمنی علیه ویروس PPR در موش شد. با این حال، کنتیک غیرفعال سازی مناسب ویروس و همچنین ایمنی زایی مناسبی که با استفاده از H2O2 حاصل شد، در کنار زیست سازگاری بهتر و هزینه ی کمتر، این ترکیب را به کاندیدای مناسبی در آماده سازی واکسن iPPR تبدیل کرده است؛ هر چند باید مطالعات بیشتری در حیوانات هدف انجام شود.