نقش میانجی هوش معنوی در ارتباط بین نداشتن تقید اخلاقی و اعتیاد به شبکه های مجازی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر اردبیل

شبکه‌های مجازی پرطرفدارترین وسیله برای برقراری ارتباط و تبادل اطلاعات است که کاربرد گسترده آن به اعتیاد به آن منجر شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی هوش معنوی در ارتباط بین نداشتن تقید اخلاقی و اعتیاد به شبکه‌های مجازی انجام گرفته است.

روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه مدارس دولتی شهر اردبیل در سال تحصیلی 99-1398 بود که از میان آنان نمونه ‌ای به حجم 360 نفر به‌روش نمونه ‌گیری تصادفی خوشه‌ ای چند مرحله‌ ای انتخاب شد و به پرسش‌نامه‌ های اعتیاد به شبکه‌ های مجازی، نداشتن تقید اخلاقی و هوش معنوی پاسخ دادند. داده‌ها نیز با شاخص‌ های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و الگوی روابط ساختاری تحلیل شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

نتایج ضریب همبستگی نشان داد که اعتیاد به شبکه‌های مجازی با نمره نداشتن تقید اخلاقی و مولفه ‌های آن ارتباط مثبت و با نمره کل هوش معنوی ارتباط منفی داشت. همچنین هوش معنوی با نمره کل نداشتن تقید اخلاقی و مولفه‌ های توجیه اخلاقی، مقایسه سودمند، زبان مدبرانه، جابجایی مسئولیت، پخش مسئولیت و غیرانسانی‌کردن ارتباط منفی داشت (001/0>P). شاخص ‌های برازش الگو نیز تاثیرنداشتن تقید اخلاقی بر اعتیاد به شبکه‌های مجازی را با میانجیگری هوش معنوی تایید کرد.

با توجه به نقش‌نداشتن تقید اخلاقی و هوش معنوی در اعتیاد به شبکه‌های مجازی به‌ترتیب برگزاری کارگاه‌های آموزشی در مدارس جهت آگاه‌سازی دانش‌آموزان از عوارض اعتیاد به شبکه‌های مجازی و آموزش مهارت‌های مدیریت پرخاشگری و ارتقای سطح هوش معنوی پیشنهاد می‌گردد.