ارتباط حساسیت در روابط متقابل با کیفیت زندگی بازنشستگان نیروهای مسلح

جمعیت ایران در مسیر سالمندی قرار دارد و کیفیت زندگی سالمندان نیروهای مسلح به دلیل ماهیت فعالیت حرفه ای در دوران پیش از بازنشستگی، نیازمند توجه ویژه است. هدف از این مطالعه، تعیین رابطه بین حساسیت در روابط متقابل با کیفیت زندگی بازنشستگان نیروهای مسلح تهران بود.

مواد و روش ها:

 این مطالعه از نوع مقطعی همبستگی و با رویکرد تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش را بازنشستگان نیروهای مسلح با سن بالای 65 سال و ساکن شهر تهران در سال های 99-1398 تشکیل دادند. با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه 373 نفر انتخاب شد که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه های حساسیت در روابط متقابل Boyce و Parker (1989) با روایی تاییدشده و پایایی 81/0 و همچنین پرسش نامه کیفیت زندگی مخصوص سالمندان (CASP-19) با روایی تاییدشده و آلفای کرونباخ 78/0 بود. پرسش نامه ها از طریق مصاحبه انفرادی رو در رو پرسشگران با بازنشستگان سالمند نیروهای مسلح صورت گرفت. ارتباط میان متغیرهای پژوهش با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و به کمک نرم افزا SPSS 22 بررسی شد.

یافته ها: 

از 373 نفر که در پژوهش شرکت کردند، 42/91 درصد (341 نفر) مشارکت کنندگان مرد بودند.06/75 درصد نمونه ها (280 نفر) 65-70 سال سن داشتند. نمره میانگین کل حساسیت در روابط متقابل فردی 83/35±17/57 و نمره میانگین کل کیفیت زندگی سالمندان 34/26±00/58 بود. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که سطح معناداری بین حساسیت در روابط متقابل و کیفیت زندگی در سالمندان، برابر 041/0 بود (05/0>P-Value). نمره حساسیت بین فردی و ابعاد آن در سطح ضعیف و نمره کیفیت زندگی سالمندان و ابعاد آن، در سطح خوب بود.

نتیجه گیری:

 وضعیت کلی حساسیت در روابط متقابل فردی با کیفیت زندگی در بازنشستگان سالمند نیروهای مسلح ساکن تهران، کمی مطلوب تر از نمرات مربوط به مطالعات جمعیت عمومی سالمندان کشور است. این موضوع می تواند با ساختار نظام مند نیروهای مسلح، تاکیدات و آموزش های مستمر حین خدمت، وجود کانون های بازنشستگی فعال و همچنین ادامه ارتباط با افراد همکار مرتبط باشد.