تغییرات آنتی اکسیدانی و بیوشیمیایی در چغندر دریایی (Beta maritima) و چغندر قند (Beta vulgaris) در معرض تنش شوری

یک آزمایش گلدانی با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. تیمارها شامل ژنوتیپ (15 ژنوتیپ چغندر دریایی و دو چغندر زراعی حساس و متحمل به تنش) و شوری در چهار غلظت: 50 ، 100 ، 200 و 400 میلی مولار NaCl بر روی نشاءهای چغندر 35 ساله به مدت 55 روز بود. صفات اندازه گیری شده شامل: فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، بیومارکرهای مالون دیالدیید (MDA)، دی تیروزین (DT)، دی هیدروکسی گوانوزین (8-OH-dG)، پرولین و قندهای محلول کل بود. نتایج نشان داد که تیمارهای شوری تاثیر قابل توجهی بر صفات مورد بررسی داشت. علاوه بر این، با افزایش شدت تنش، تاثیر شوری بر این صفات افزایش یافت. در شرایط تنش شوری، حداقل پنج ژنوتیپ چغندر دریایی به طور مشخصی با تولید بیومارکرهای تخریب کننده MDA ، DT و8-OH-dG کمتر، اما فعالیت بالای آنزیم هایSOD ، CAT و GPX و پرولین، قندهای محلول کل و گلایسین بتایین نسبت به سایر ژنوتیپ های دیگر برتری داشتند. این نتایج قویا نشان دادند که چغندر وحشی متحمل به تنش شوری دارای مزایای مشخصی نسبت به همتایان چغندرقند برای مکانیسم محافظت در برابر آسیب ناشی از تنش اکسیداتیو با حفظ قابلیت توارث و فعالیت آنتی اکسیدانی از نوع آنزیمی و غیر آنزیمی بالا، است. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که چغندر دریایی در شرایط تنش شوری دارای پتانسیل قابل توجهی برای تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در تحمل به شوری است که می توان برای بهبود تحمل به تنش شوری در ارقام چغندرقند از آن استفاده کرد.