نانوذرات مغناطیسی: از سنتز تا کاربردهای ترانوستیک

طی سال های اخیر، نانوذرات معدنی مهندسی شده به طور گسترده در زمینه زیست پزشکی مطالعه، پژوهش و استفاده شده اند. زیرا سکوهای حاصل، استفاده از نانوذرات را در کاربردهای ترانوستیک ویژه افزایش می دهد. نوآوری در چنین نانوسامانه هایی قابلیت بالقوه توسعه شیوه ترانوستیکی را دارد که تشخیص و درمان بیماری ها را در سامانه ای خاص از طریق رویکردهای ترکیبی تصویربرداری، هدف گذاری و درمان یکپارچه می سازد تا بتوان به پزشکی شخصی سازی شده و سفارشی دست یافت. دستکاری نانوذرات مغناطیسی (MNPs)به عنوان عوامل ترانوستیک،به دلیل قابلیت منحصربه فرد آنها در هدف گیری مغناطیسی، تصویربرداری رزونانسی مغناطیسی،شیمی درمانی، هایپرترمیا، زیست جداسازی، ژن درمانی، تثبیت آنزیم ها و رهایش کنترل شده دارو در علوم مواد مورد توجه روزافزون قرار گرفته است. به منظور افزایش اثربخشی تشخیصی و درمانی، MNPها با طیف وسیعی از مواد آغشته یا عامل دار می شوند تا زیست سازگاری، پایداری و قابلیت حمل پایه بارهای (payloads)درمانی و کپسولی کردن عوامل تصویربرداری آنها بهبود به عنوان پوشش برای اطمینان از پایداری کلوییدی و یابد. پلیمرهای سنتزی و طبیعی ترجیحا پراکنش پذیری خوب آنها در سیاالت زیستی استفاده شده اند. همچنین، پلیمرهای پاسخگو به محرک به منظور عامل دارکردن MNPها برای ایجاد یک رویکرد درمانی استفاده شده اند که می تواند اثربخشی درمانی آنها را از جمله پایش بی درنگ)time-real)در سلول ها و بافت های خاص را به طور درخور ملاحظه ای بهبود دهد. این مقاله مروری، پیشرفت MNPها را با تاکید بر عامل دارشدن با استفاده از مواد زیستی غیرآلی و آلی متنوع نشان می دهد. افزون بر این، مفهوم بسیار مهمی را درباره قابلیت MNPها و همتایان کلوییدی آنها مطرح کرده است که ویژگی های جذابی برای کاربردهای ترانوستیک ارایه می دهد. درنهایت، چالش ها و محدودیت های اصلی در استفاده از MNPها برای کاربردهای پیشرفته زیست پزشکی نیز به طور جدی ارایه شده است.