اثرات تغذیه سیلاژ تفاله و تفاله خشک دانه انار بر میکروفلور روده بره های نر نژاد مهربان
انار بهدلیل ترکیبات فنولی (فلاونوییدها و تاننها) که بیشتر در پوست و آب انار گردآمدهاند دارای ویژگیهای ضدباکتریایی و ضدقارچی است که این ویژگیها در گونه های مختلف انار از لحاظ قدرت و طیف یکسان نیستند.
هدف از این آزمایش بررسی اثرات سیلاژ تفاله (مخلوط دانه و پوسته) و تفاله خشک دانه انار بر دو باکتری مفید (لاکتوباسیلوس) و مضر (اشریشیا کلی) دستگاه گوارش برههای پرواری بود.
شمار 9 راس برهی نر نژاد مهربان (با میانگین وزنی 5/3 ± 03/27 کیلوگرم، و میانگین سنی 4/1 ± 8/ 187 روز)، با سه جیره آزمایشی هم انرژی و همپروتئین (جیره شاهد، جیره دارای 20/27 درصد سیلاژ تفاله انار و جیره دارای 40/31 درصد تفاله خشک دانه انار) به مدت 60 روز در جایگاه انفرادی خوراکدهی شدند. برای شمارش فلورمیکروبی روده، پس از کشتار، یک گرم نمونه تازه گوارشی از ایلیوم و سکوم جمع آوری شد. نمونه ها روی سطح محیط کشت آگار گسترش یافت. کلنیها به روش چشمی شمارش و تعداد باکتریها به صورت واحدCFU (تعداد کلنی در هر گرم) محاسبه شد. برای کشت میکروبهای لاکتوباسیلوس، محیط کشت MRS آگار و برای باکتری اشریشیاکلای (Escherichia. coli) محیط کشت MC (مکانکی) آگار استفاده شد. برای تایید نهایی باکتریهای جدا شده روی آگار مکانکی از آزمونPCR استفاده شد.
یافتههای این پژوهش نشان داد که شمار باکتریهای لاکتوباسیلوس در ایلیوم و سکوم تحت تاثیر خوراکدهی پسماند انار قرار نگرفت (P>0.05). میانگین شمار اشریشیاکلای در برهه ایی که پسماند انار دریافت کرده بودند در ایلیوم و سکوم از گروه شاهد کمتر بود (P<0.05) ولی اختلاف معنیداری میان دو گروه تغذیه شده با پسماند انار دیده نشد.
به نظر میرسد به کارگیری تفاله انار میتواند موجب کاهش جمعیت باکتریهای اشریشیا کلی در ایلیوم و سکوم برهه ای نژاد مهربان شود.
اشریشیاکلای ، ایلیوم ، بره نژاد مهربان ، تفاله انار ، سکوم ، لاکتوباسیلوس
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.