الگوی هماهنگ سازی زنجیره تامین خدمات

موضوع هماهنگی به عنوان موضوع اساسی مدیریتی در زنجیره تامین شناسایی شده است. زنجیره تامین خدمات با توجه به ویژگی‏های متفاوتی که دارد، و با توجه به این که محصولات در زنجیره های تامین خدمات از جنس خدمت، پیچیده و بیشتر مبتنی بر اطلاعات می باشند مدل‏های هماهنگی در آن کاملا متفاوت با مدل‏های هماهنگی در زنجیره تامین کالاهای فیزیکی می‏باشند. در این پژوهش هدف اصلی تحقیق تدوین الگوی هماهنگ‏سازی زنجیره تامین خدمات است. روش پژوهش حاضر استفاده از روش تیوری برخواسته از داده ها می باشد و جامعه آن اعضای هییت علمی و مدیران ارشد صنایع می باشند، که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند قضاوتی انتخاب شدند. اهداف پژوهش با بکارگیری ابزارهای پژوهش کیفی تعیین و تبیین شدند. همچنین، با استفاده از کدگذاری باز، محوری و انتخابی، مدل پارادایمی شکل گرفت که بر اساس آن ساختار مفهومی هماهنگ سازی زنجیره تامین خدمات طراحی و ارایه گردید. اعتبار سنجی پژوهش بر مبنای روش شناسی تیوری داده بنیاد از معیار های تطبیق، قابلیت فهم، قابلیت تعمیم و کنترل استفاده شده است. در نهایت عوامل زمینه‏ای هماهنگی به دو دسته زیرساخت‏ها و توانایی‏ها و قابلیت‏ها تقسیم شدند. شرایط مداخله‏گر دربرگیرنده عوامل رفتاری و ویژگی‏های همکاری می‏شود. مکانیزم های هماهنگی در قالب سه مشخصه ی تسهیم، روابط پایدار و مکانیزم‏های فنی و تکنولوژیکی قابل بررسی است. علل هماهنگی در قالب چهار مشخصه ی عدم اطمینان، نارضایتی مشتری، ریسک و سیستم غیریکپارچه مورد بررسی قرار می گیرند و هم‏افزایی، سودآوری پایدار و بهبود برند به عنوان پیامدهای هماهنگی شناسایی شد.