یک رویکرد ترکیبی جهت مکانیابی بهینه انرژی خورشیدی و زمین گرمایی با توجه به معیارهای اقتصادی، محیطی و جمعیتی با استفاده از داده های RS و GIS

در این تحقیق، یک رویکرد ترکیبی از لایه های خروجی الگوریتم سبال همراه با تحلیل چند معیاره از عوامل مختلف محیطی، اجتماعی- اقتصادی، داده های سنجش از دور و سیستم اطلاعات مکانی، مکانیابی مطلوب توامان انرژیهای زمین گرمایی و خورشیدی ارایه گردیده است. شناسایی توام مناطق مستعد انرژی خورشیدی و زمین گرمایی در کنار هم یا نزدیک هم، نه تنها می توانند بعنوان خروجی مکمل  هم باشند، بلکه با تلفیق این دو انرژی، نقایص موجود در بهره برداری انفرادی از هر یک از آنها را مورد پوشش قرار می دهد. شناسایی چنین مناطقی، نیازمند شناخت دقیق عوامل و معیارهای موثر آن می باشد. برای این منظور، از پانزده لایه اطلاعاتی مختلف، به همراه تصاویر ماهواره ای لندست8 در دو دوره زمانی فصل سرد برای انرژی زمین گرمایی و فصل گرم برای انرژی خورشیدی، مدل رقومی ارتفاعی و مشتقات آن در شمال غرب ایران استفاده گردید. ابتدا گروه های مختلف داده های تحقیق کمی سازی، وزندهی و سپس با همدیگر ادغام گردیدند. در ادامه، جهت بررسی نتایج از منظر اقتصادی، دو عامل اصلی، مراکز جمعیتی- صنعتی و فواصل از این مراکز، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و مناطق مناسب جهت بهره برداری و احداث نیروگاه ها در پنج کلاس نامناسب، ضعیف، متوسط، مناسب و بسیار مناسب مشخص گردیدند. نتایج مجزای انرژی خورشیدی و زمین گرمایی نشان داد به ترتیب، تقریبا 51% و 30% انرژی خورشیدی و زمین گرمایی در مناطق مناسب و بسیار مناسب، واقع شده اند. همچنین نتایج توام این دو انرژی با در نظر گرفتن عوامل اقتصادی، و مراکز جمعیتی- صنعتی نشان داد که حدود %59 از مناطق بصورت توام بیانگر مناطق مستعد انرژی خورشیدی و زمین گرمایی هستند. این مناطق  در قسمت جنوب، جنوب شرقی، قسمتهایی از مرکز استان و نیز مناطقی از شمال و شمال غرب استان دارای پتانسیل مناسبی از لحاظ انرژی زمین گرمایی و خورشیدی می باشند.