بررسی شمول قاعده فراش در نسب فرزند شبهه در عصر جدید

از دیر زمان یکی از مسایل اصلی در روابط انسان ها و به ویژه خانواده، مساله اثبات نسب و قواعد پیرامون آن نظیر ارث و... می باشد. در اثبات نسب، رابطه فرزند و مادر دچار تردید نمی شود و رابطه پدر و فرزندی است که دارای ابهامات زیادی است و مشکلات بسیاری را ایجاد می کند. قاعده فراش از جمله قواعد فقهی معروف اسلام می باشد که از ابتدا، علمای شیعه و اهل سنت آن را پذیرفته اند و می تواند در این موضوع استفاده شود. بر مبنای این قاعده طبق شرایطی، شوهر زنی که فرزند به دنیا می آورد، پدر آن طفل تلقی می گردد، مگر آنکه خلاف آن ثابت شود. اما با پیشرفت علم و تکنولوژی در عصر جدید، که روش های مختلف و دقیقی برای اثبات نسب مطرح گردیده است، چه دلیلی برای استفاده از این قاعده، وجود دارد. این روش ها که شامل آزمایش های ژنتیک، دی ان ای و... می باشد، قادر هستند انتساب افراد به پدر و مادرشان را ثابت کنند. ولی علی رغم پیشرفت های نوین پزشکی برای اثبات نسب افراد از طریق آزمایش های دقیق پزشکی نظیر دی ان ای و...، باز به علت وجود خطاهای انسانی در این آزمایشات و عدم لحاظ مصلحت جامعه و ایجاد تاثیرات منفی اخلاقی بسیاری در جامعه و از طرف دیگر بدلیل اینکه قاعده فراش حکم ظاهری است، بنابراین همچنان از این قاعده استفاده می شود. اهمیت قاعده فراش در حمایت از کودکان و حفظ و کرامت انسانی افراد و بنیان خانواده است.