بررسی ساختار حکمرانی توسعه پایدار مناطق محروم ایران با استفاده از تحلیل شبکه های اجتماعی

برنامه ریزی توسعه در ایران از گذشته مورد توجه بوده است، اما از منظر توسعه متوازن و توجه به عدالت منطقه ای پیشرفت چندانی نداشته است. پژوهش حاضر به تحلیل ساختار حکمرانی توسعه مناطق محروم کشور با توجه به قوانین و تکالیف قانونی برنامه ششم توسعه اقتصادی و اجتماعی پرداخته است. شبکه همکاری بر مبنای تکالیف قانونی نهادها و سازمان های موظف در محورهای برنامه ای توسعه پایدار و متوازن منطقه ای با استفاده از نرم افزار Ucinet و NetDraw بر مبنای شاخص های مرکزیت درجه، مرکزیت بینابینی، تراکم، فاصله ژیودزیک و نقاط برش تحلیل گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهد فقدان نظام مدیریت توسعه منطقه ای و عدم تعریف نهادهای اجرایی و نظارتی و عدم توجه به پتانسیل های منطقه ای، دانش سرمایه انسانی بومی و توسعه کارآفرینی محلی، چالش اصلی ساختار حکمرانی توسعه منطقه ای است. با توجه به عدم تعادل در توزیع قدرت ذی نفعان در ساختار کنونی، توسعه همکاری برنامه ریزان استانی با سایر کنشگران کلیدی و شناسایی نقشه راه توسعه منطقه ای و تقویت نقش قانونگذاری مجلس، نقش نظارتی سازمان حفاظت از محیط زیست و نقش مشارکتی جوامع محلی از ظرفیت های توسعه حکمرانی توسعه متوازن منطقه ای در کشور است.