بررسی علل کاهش آبدهی رودخانه ها به دریاچه ارومیه (مطالعه موردی: رودخانه‏های جنوب و غرب دریاچه ارومیه)

در هر کشوری مدیریت منابع آبی حوضه‏های آبریز از اهمیت بسیاری برخوردار است و مدیران سعی دارند تا با ارایه‏ بسته‏های مدیریتی، به حفاظت از این منابع بپردازند. یکی از حوضه هایی که در سال های گذشته مورد توجه مدیران قرار گرفته است، حوضه آبریز دریاچه‏ ارومیه در شمال غربی ایران می‏باشد. در این تحقیق با بررسی پیچیدگی بارندگی، تبخیر، دما، آبدهی ایستگاه های هیدرومتری و حجم آب دریاچه، سهم هر یک از این عوامل موثر در میزان کاهش حجم آب دریاچه ارومیه تعیین شد. جهت بررسی تغییرات پیچیدگی از روش ترکیبی موجک-آنتروپی بهره گرفته شد. برای محاسبه میزان پیچیدگی، از سری های زمانی فصلی 41 ساله (1397-1356) برای واحد های هیدرولوژیکی منتخب در جنوب و غرب دریاچه ارومیه استفاده گردید. سپس سری زمانی اصلی به سه دسته مساوی تقسیم و تغییرات پیچیدگی برمبنای معیار پیچیدگی موجک-آنتروپی در این بازه های زمانی محاسبه گردید. نتایج پژوهش نشان داد که معیار موجک- آنتروپی (SWS) میزان حجم آب دریاچه، در کل دوره زمانی کاهشی بوده و در این دوره معیار SWS دبی رودخانه‏ها و بارش، کاهش یافته و SWS دما و تبخیر دارای افزایش بودند. به طور کلی دبی رودخانه ها عامل اصلی کاهش حجم آب دریاچه بوده و بعد از آن پارامترهای بارش، دما و تبخیر در رتبه های بعدی قرار دارند.