مطالعه سینتیکی آنزیم پراکسیداز در حضور آلکالوئیدهای پورینی

آنزیم پراکسیداز واکنش های اکسیداسیونی پیش ماده های مختلف را با استفاده از هیدروژن پراکسید که یک گونه فعال اکسیژنی است، تسریع می کند. گونه های فعال اکسیژن در غلظت های کم، به عنوان پیام رسان در تنظیم مسیرهای درون سلولی عمل می کنند و در غلظت های زیاد، با ایجاد استرس اکسیداتیو قابلیت غلبه بر سیستم ایمنی را دارند. از طرفی، نوشیدنی هایی مثل قهوه، چای و نوشابه های گازدار که به مقدار فراوان در رژیم غذایی روزانه افراد وجود دارند، حاوی مقادیر زیادی از آلکالویید گزانتین ها از جمله تیوفیلین و تیوبرومین هستند. از این رو، تاثیر تیوفیلین و تیوبرومین بر فعالیت پراکسیداز بررسی شده است. فعالیت پراکسیداز به روش کینتیک توسط اسپکتروفتومتر از طریق دنبال کردن جذب محصول رنگی ناشی از اکسایش 4-آمینوآنتی پیرین در طول موج 510 نانومتر به مدت 3 دقیقه، در حضور و فقدان تیوفیلین و تیوبرومین اندازه گیری می شود. در این مطالعه نشان داده شد که هر دو ترکیب فعالیت آنزیم پراکسیداز را مهار می کنند و مقادیر IC50 برای تیوبرومین و تیوفیلین به ترتیب 0/50 و 0/55 میلی مولار است. از طرفی مقادیر ثابت های Km و Vmax هر یک از مهارکننده ها، نارقابتی بودن مکانیسم مهار را نشان می دهد. همچنین مقدار Ki، برای تیوبرومین و تیوفیلین به ترتیب 0/03 و 0/045 میلی مولار تعیین شد. درنتیجه، تیوبرومین در مقایسه با تیوفیلین، به دلیل داشتن مقادیر کمتر IC50 و Ki، دارای قدرت مهار بالاتر و تمایل اتصال بیشتری به کمپلکس آنزیم - پیش ماده است. بنابراین، نتیجه گیری می شود که تیوبرومین اثر مهاری قوی تری بر فعالیت پراکسیداز دارد.