اثر کمپوست سنبل آبی و هیومیک اسید بر ویژگی های مورفولوژیکی و بیوشیمایی گل سوسن Longiflorum×Asiatic cv. Eyeliner

گسترش سنبل آبی (Eichhornia Crassipes) در سال های اخیر به عنوان یک مشکل در تالاب ها و آبگیرهای شمال کشور مطرح بوده است. تبدیل این گیاه به کمپوست و ورمی کمپوست و کاربرد آن به عنوان بستر کشت می تواند یکی از روش های موثر برای کنترل آن باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش کمپوست سنبل آبی و هیومیک اسید در پرورش گیاه سوسن می باشد. آزمایش حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. فاکتور اول کمپوست سنبل آبی (با نسبت های 25، 50، 75، 100 درصد حجمی) و فاکتور دوم اسید هیومیک (صفر، 250 و 500 میلی گرم در لیتر) بود. ترکیب پیت + پرلیت با نسبت حجمی 1:2 به عنوان بستر شاهد درنظر گرفته شد. با توجه به نتایج بدست آمده اثر کمپوست، هیومیک اسید و برهمکنش آنها بر بیشتر صفات مورد بررسی معنی دار بود. بیشترین ارتفاع ساقه و عمر گلجایی به ترتیب با 26/13% و 25% افزایش نسبت به تیمار شاهد در کمپوست 50% + هیومیک اسید 250 میلی گرم در لیتر حاصل شد. بیشترین غنچه، برگ، طویل ترین ریشه، کلروفیل، نیتروژن، فسفر و کلسیم در کمپوست 50% + هیومیک اسید 250 و 500 ثبت شد. گیاهان کشت شده در بستر حاوی 50% کمپوست دارای بیشترین عنصر پتاسیم بودند. نتیجه پژوهش حاضر نشان داد استفاده از درصدهای پایین کمپوست سنبل آبی به همراه هیومیک اسید در بهبود صفات رویشی، گلدهی و عمرگلجایی سوسن موثر بود.