الگوی ساختاری پیش بینی سرزندگی تحصیلی، بازیگوشی روان‎شناختی و جهت گیری زندگی بر اساس خودناتوان سازی با میانجی گری هوش زیباشناسی در دانش آموزان نوجوانان

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سرزندگی تحصیلی، بازیگوشی روان‎شناختی و جهت‎گیری زندگی دانش آموزان نوجوان بر اساس خودناتوان سازی با میانجی گری هوش زیباشناسی انجام شد. جامعه آماری شامل دانش‎آموزان دوره متوسطه شهرستان پلدختر در سال تحصیلی 96-1397 به تعداد 3990 نفر بود. بر اساس جدول کرجسی و مورگان، 350 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. افراد نمونه بر اساس روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب گردید. پرسشنامه خودناتوان سازی جونز و رودولف، رزندگی تحصیلی دهقانی‎زاده و همکاران، هوش زیباشناسی رشید و مهدوی، جهت‎گیری زندگی شییر و کارور و بازیگوشی روان شناختی شن و همکاران مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم‎افزار SPSS21 و AMOS22 تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که تاثیر خودناتوان‎سازی بر هوش زیباشناسی، سرزندگی تحصیلی، بازیگوشی روان شناختی و جهت گیری زندگی منفی و معنادار بود و تاثیر میانجی گرانه هوش زیباشناسی بر سرزندگی تحصیلی و بازیگوشی روان شناختی مثبت و معنادار، ولی بر جهت‎گیری زندگی معنادار نبود. در نتیجه، در فضای مدرسه، تکیه بر هوش زیباشناسی و بهره گیری از درک زیبایی های جهان پیرامون در نوجوانان می‎تواند زمینه کاهش اثرات زیان بار خودناتوان سازی و پدیدایی پیامدهای مثبت تحصیلی را فراهم سازد.