غیر فعالسازی کرونا ویروس (SARS-CoV-2) از طریق پوشاندن گلیکوپروتئین اسپایک توسط داروهای قدیمی: به کمک داکینگ ملکولی

امروز بیماری کووید-19 مهمترین عامل تهدید کننده سلامت جامعه بشری با میزان سرایت و مرگ و میر بالا می باشد. این بیماری توسط ویروس SARS-CoV-2 از خانواده کروناویروس بتا ایجاد می شود. این ویروس از پروتیین سطحی خود که پروتیین S یا اسپایک نامیده می شود برای ورود به سلولهای انسانی استفاده می کند. این ویروس از طریق دومین متصل شوند به گیرنده واقع در پروتیین اسپایک به گیرنده خود که آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین است و در سطح سلولها قرار دارد متصل می شود و پس ازوقوع شکست پروتیولیتیک در جایگاه S2' وارد سلول می شود که اینکار توسط پروتیازهای سطح سلولی انجام می شود. واکسن یا داروهاییکه بتوانند از اتصال اسپایک جلوگیری می کنند یا هیدرولیز S2' را متوقف می کنند می توانند برای درمان این بیماری استفاده شوند. در تحقیق حاضر و با استفاده از روش های داکینگ ملکولی و دینامیک ملکولی 14 دارو از بین 100 داروی مطالعه شده براساس وزن ملکولی و نیز قدرت مهاری پروتیین اسپایک انتخاب گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که فیدوکسومایسین، نیکلوزآمید و فلوبندازول بطور اختصاصی می توانند جایگاه هیدرولیز S2' را مهار کنند در حالیکه آیورمکتین، راپامایسین، هپارین، آزیترومایسین، کلاریترومایسین و اریترومایسین می توانند همزمان جایگاه S2' و نیز جایگاه اتصالی اسپایک به گیرنده را مهار نمایند و می توانند از اتصال و فعالسازی ویروس توسط پروتیاز سطح سلولی جلوگیری کنند و لذا می توان آنها را پس از انجام کارآزماییهای بالینی لازم برای درمان پروفیلاکسی معرفی نمود.