تحلیل دیدگاه محمدحسین طباطبایی درباره حیث التفاتی با توجه به نظریات علی و غایی محتوا

«حیث التفاتی» مفهومی محوری در فلسفه ذهن و گفت وگوهای فلسفی معاصر است. چگونگی امکان حیث التفاتی و نیز نحوه تعین محتوای ذهنی یکی از مسایل مهم حیث التفاتی است که تبیین آن مبتنی بر مبانی مختلف فلسفی تفاوت می کند. به همین دلیل این مقاله حیث التفاتی را از منظر محمدحسین طباطبایی و فودور، درتسکی و میلیکان از فیلسوفان ذهن معاصر تبیین می کند. در این بین فیلسوفانی که به نظریات علی و غایی محتوا در تبیین حیث التفاتی قایل اند، مبتنی بر فیزیکالیسم می کوشند حیث التفاتی و محتوای ذهنی را به زعم خود طبیعی کنند. نویسنده معتقد است با توجه به مبانی فلسفی طباطبایی، می توان پاسخی نو برای مسئله امکان حیث التفاتی و تعین محتوای ذهنی یافت. این تبیین که نوعی تقریر علی است، بدون نفی نگاه مادی انگارانه به علم ممکن نیست. در این مقاله نشان داده ایم که می توان پاسخ پیشنهادی مستخرج از مبانی طباطبایی را با نوعی تلفیق با نظریات محتوا بازسازی کرد و می توان گفت مکانیسم های تبیین شده از طریق نظریات محتوا، فرآیندهای مادی است که نقش اعدادی در تعین محتوا و حیث التفاتی دارند.