اثربخشی برنامه مداخله ماتریکس و مداخله کاهش آسیب بر شاخص های سلامت روان و نگرش به روابط آسیب زا در دختران دانش آموز مقطع متوسطه دوم آسیب دیده از رابطه با جنس مخالف

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه مداخله ماتریکس و آموزش کاهش آسیب بر شاخص های سلامت روان و نگرش به روابط آسیب زا در دختران دانش آموز مقطع متوسطه دوم آسیب دیده از رابطه با جنس مخالف بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح پژوهش، سه گروهی دو مرحله ای (پیش آزمون و پس آزمون) بود. جامعه آماری شامل کلیه دختران آسیب دیده از رابطه با جنس مخالف بودند که از بین آن ها 36  نفر به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 12 نفر) گمارده شدند. برای سنجش متغیر وابسته در مراحل پیش آزمون و پس آزمون از چک لیست نشانگان و مقیاس نگرش به روابط آسیب زا استفاده شد. گروه مداخله ماتریکس و مداخله کاهش آسیب، هریک به مدت 10 جلسه، تحت درمان قرار گرفتند ولی گروه کنترل هیچ درمانی دریافت ننمود. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل گردید. نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون پس از کنترل پیش آزمون در اضطراب (001/0=p)، افسردگی (001/0=p)، خصومت (002/0=p)، حساسیت بین فردی (001/0=p) و پارانویا (007/0=p) بین گروه مداخله ماتریکس و گروه آموزش کاهش آسیب با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. در مولفه های نگرش به روابط آسیب زا نیز در دو بعد آسیب عاطفی (001/0=p) و آسیب های اجتماعی (046/0=p) مداخله ماتریکس نسبت به گروه آموزش آسیب و گروه کنترل و در  آسیب تحصیلی (012/0=p) نیز گروه مداخله ماتریکس فقط نسبت به گروه کنترل دارای تفاوت  معناداری بود.