«فهم شبکه ای معنا»به مثابه زیرساخت زبانی برای فهم گزاره های نقلی اعم از توصیفی و تجویزی

با توجه به مبنای هستی شناختی و معرفت شناختی «پارادایم شبکه ای» که زیرساخت شکل گیری «معنا» است، معانی دارای وجود استقلالی از فاعل شناسا و قابل کشف و دارای ابعاد، سطوح، لایه ها و زوایای مختلف، هم در اصل وجودشان و هم در ظهور و بروزشان هستند و تلاش تمام فاعل های شناسا، برای کشف حداکثری از «معنای پدیده یا نشانه یا متن» است. آیا روش موجه برای این کشف وجود دارد؟ فرضیه مولف در پاسخ به این مسئله چنین است: «روش فهم شبکه ای که مبتنی بر گستره شبکه هستی و معادلات ارتباطی در این شبکه است، روش موجه برای کشف حداکثری از معانی است». مقصود از «شبکه هستی» در این زمینه، نقشه روابط کل پدیده ها و مفاهیم دال بر آنها با یکدیگر است و مقصود از «معادلات ارتباطی در شبکه هستی»، برایندگیری از کم و کیف روابط میان پدیده ها و مفاهیم برای ایجاد یک تغییر است. در این روش از سه ابزار تحلیلی به طور خاص استفاده می شود: «علل اربع»، «مقولات عشر» و «مقومات سته حرکت». این سه ابزار راهبردی، مسئولیت تجزیه پدیده ها و مفاهیم به اجزا و روابطشان و سپس ترکیب آنها برای دست یابی به اثر و مفهوم جدید را به عهده دارند. این ابزارهای فلسفی با قرایت حکمت متعالیه، در تمام پدیده های فردی و جمعی، ذهنی، روحی و رفتاری، ملکی و ملکوتی، حقیقی و اعتباری (بر اساس منشا اعتبار یا انتزاعشان) کارایی دارند و می توانند در کشف مراد جدی گزاره های نقلی اعم از توصیفی و تجویزی استفاده شوند.