سطح نسبی مقاومت به شانکر باکتریایی در دورگ های ایرانی زردآلو

شانکر باکتریایی با عامل Pseudomonas syringae  یکی از مهم ترین بیماری های خسارت زا در زردآلو است. این پژوهش با هدف ارزیابی مقاومت نسبی به شانکر باکتریایی در 22 دورگ منتحب بومی زردآلو از جمله AD507، AD405، HS731 که اخیرا با نام های جلیل، پارسی و شانلی معرفی شده اند، انجام شد.

روش های آلوده سازی شامل مایه زنی مصنوعی نهال های دو ساله در شرایط باغی و شاخه های بریده در شرایط آزمایشگاهی بود. در ابتدا، پاتوار جدایه های بومی  P. syringae توسط آزمون های LOPAT   و GATTa مشخص و مخلوط سه جدایه در تهیه مایه تلقیح به کار برده شد. مایه زنی در ساقه نهال ها انجام و 1 و 5/1 سال بعد، طول شانکر یادداشت برداری شد.

پاتوار سویه ها P. syringae pv. syringae تشخیص داده شد. بیشترین و کمترین طول شانکر به ترتیب در هیبریدهای AD1033 و AC113 معادل 76/34 میلی متر و 35/8 میلی متر دیده شد. روش مایه زنی شاخه بریده برای ارزیابی واکنش رقمهای زردآلو مناسب نبود. هیبریدها در پنج گروه بسیار مقاوم، شش هیبرید مقاوم، هشت هیبرید نسبتا مقاوم و هفت هیبرید حساس بودند.

هیبریدهای AD1033, AD1042, AD940, AD811, HS210, DM101, HS203 حساس شناخته شدند، که پیشنهاد می شود در برنامه های اصلاحی و احداث/جایگزینی باغها به کار برده نشوند. رقمهای جلیل، پارسی و شانلی به ترتیب مقاوم و نسبتا مقاوم تشخیص داده شدند.