بستر و حامل بهینه برای Purpureocillium lilacinum و تاثیر آن بر Meloidogyne javanica روی گوجه فرنگی

نماتد خاکزی مولد غده ریشه Meloidogyne javanica خسارت زیادی به گوجه فرنگی هر ساله وارد می کند. مدیریت آن با سم های شیمیایی اغلب دشوار و پرهزینه است و باعث از بین رفتن ریزجانداران مفید خاک می شود، بنابراین باید با روش بی خطر مبارزه زیستی جایگزین گردد. قارچ Purpureocillium lilacinum عامل مهم مبارزه زیستی با نماتدهای غده ریشه و سیستی است. این پژوهش، برای تعیین بستر و حامل مناسب این قارچ و تاثیر آن بر این نماتد در گوجه فرنگی اجرا شد.

قارچ روی بسترهای دانه های ارزن، ذرت، یونجه و شبدر در شرایط آزمایشگاهی کشت شد و هاگ دهی آن در سه بازه ی زمانی 10، 20 و 30 روز مورد ارزیابی قرار گرفت. ماندگاری هاگ قارچ در سه حامل تالک، کایولن و پودر چوب بلال ذرت طی 12 ماه  بررسی شد. تاثیر قارچ در حامل های فوق بر M. javanica روی گوجه فرنگی در شرایط گلخانه در قالب طرح کاملا تصادفی آزمایش شد.

قارچ روی بستر دانه ی ارزن 30 روز پس از کشت، بیشترین میزان هاگ را در یک گرم بستر تولید کرد. همچنین روی پودر چوب بلال ذرت در طول 12 ماه بیشترین ماندگاری هاگ را در یک گرم حامل داشت. قارچ فرموله شده در حامل پودر چوب بلال ذرت در شرایط گلخانه ای بالاترین توانایی مهار نماتد (95%) را داشت که از نظر آماری شبیه نماتدکش فلوپیرام بود. همچنین این فرمولاسیون در ماندگاری هاگ قارچ در خاک و روی ریشه و در پی آن کاهش شاخص های بیماری زایی نماتد و رشد بهتر گیاه موثرتر بود.

دانه ی ارزن بستری مناسب برای تکثیر قارچ می باشد و حامل پودر چوب بلال ذرت یک ماده ی مناسب جهت ماندگاری قارچ است و می تواند پایه ی یک فرمولاسیون مناسب جامد برای این قارچ در جهت مهارزیستی با نماتدM. javanica باشد.