بررسی رابطه دینداری و بزهکاری در میان دانشجویان دانشگاه تبریز

با توجه به اهمیت و جایگاه خاص نهاد دین در نظام اجتماعی و ارتباط متقابل این نهاد با سایر نهاد های اجتماعی بخش مهمی از مطالعات جامعه شناسی به بررسی کارکردهای گوناگون نهاد دین در نظام اجتماعی اختصاص یافته است. هدف پژوهش حاضرشناسایی چگونگی رابطه بین دینداری و مولفه های آن و بزهکاری در میان دانشجویان است و سعی شده تا با استفاده از روش پیمایشی و داده های عینی و با تکیه بر نظریه های جامعه شناختی درباره بزهکاری و دینداری، به نقش دینداری در جلوگیری از بزهکاری بپردازد. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه تبریز، شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای و ابزار سنجش، پرسشنامه است. یافته ها حاکی از آن است که بین دینداری و بزهکاری رابطه معنادارمستقیم و منفی وجود دارد؛ بدین معنی که هر چه دینداری در بین دانشجویان بالاتر می رود، میزان بزهکاری نیز کاهش می یابد. این رابطه بین همه ابعاد دینداری و بزهکاری مشاهده شده است و از میان ابعاد مذکور بعد دانش دینی (675/0-) و بعد پیامدی (653/0-) بیشترین همبستگی را با متغیر بزهکاری دارند.