اثربخشی درمان هیجان مدار بر عملکرد خانواده و صمیمیت جنسی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان هیجان مدار بر عملکرد خانواده و صمیمیت جنسی همسران انجام شد. گروه نمونه شامل 28 نفر (14 نفر گروه آزمایش و 14 نفر گروه گواه) از زنان مراجعه کننده به سرای محله های منطقه 10 تهران در سال 1395 بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. مولفه های درمان هیجان مدار در 8 جلسه 90دقیقه ای به گروه آزمایشی ارایه شد و گروه کنترل (گواه) برنامه ای دریافت نکردند. از هردو گروه آزمایش و کنترل، پیش و پس از اجرای برنامه درمانی، پیش آزمون و پس آزمون گرفته شد. به منظور سنجش عملکرد خانواده از پرسشنامه های عملکرد خانواده و به منظور سنجش میزان صمیمیت جنسی از پرسشنامه صمیمیت جنسی باگاروزی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از میانگین، انحراف معیار و تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد میزان عملکرد خانواده (مولفه نقش ها) و صمیمیت جنسی افزایش معناداری را در نمرات پس آزمون در گروه آزمایش داشته است (p<0/05)؛ بنابراین می توان گفت آموزش مولفه های رویکرد هیجان مدار می تواند عملکرد خانواده و صمیمیت جنسی را بهبود بخشد.