اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر بهبود مهارت اجتماعی دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال نافرمانی مقابله ای

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر مهارت اجتماعی دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال نافرمانی مقابله ای بود. پژوهش نیمه آزمایشی از طرح نوع پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه موردمطالعه در این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر ابتدایی (945 نفر) ده تا دوازده ساله در شهر ملکان بود که در سال تحصیلی 1398-1399 مشغول به تحصیل بودند. نمونه موردمطالعه در این تحقیق شامل 30 دانش آموز دختر ده تا دوازده ساله پایه های چهارم، پنجم و ششم ابتدایی دارای اختلال نافرمانی مقابله ای بود که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (آزمایش 15 نفر، کنترل 15 نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه علایم مرضی کودکان (CSI-4) اسپیرافکین و گادو (1994) و مهارت اجتماعی (SSRS) گرشام و الیوت (1990) استفاده شد. گروه آزمایش آموزش تنظیم هیجان (هشت جلسه یک ساعتی) را دریافت کردند و گروه کنترل در این مدت هیچ مداخله ای دریافت نکردند. تجزیه وتحلیل داده ها، با روش آماری تحلیل کوواریانس انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد آموزش تنظیم هیجان بر همه مولفه های مهارت اجتماعی شامل همکاری (005/0 >P)، قاطعیت (001/0 >P) و خویشتن داری (003/0 >P) کودکان دختر دبستانی دارای اختلال نافرمانی مقابله ای تاثیر دارد. با توجه به یافته ها پیشنهاد می شود آموزش تنظیم هیجان به عنوان یکی از روش های موثر در بهبود مهارت اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای درنظر گرفته شود.