بررسی قابلیت کنترل زیستی مخمر Pichia guilliermondii جداسازی شده از پارک ملی دریاچه ارومیه در کنترل بیماری های پس از برداشت انگور

بیماری های پس از برداشت، خسارات فراوانی در انگور ایجاد کرده و باعث کاهش کیفیت و بازار پسندی محصول می شوند. این بیماری ها توسط گروه های مختلف قارچی ایجاد می شوند که در بین آنها دو گونه Penicillium expansum وBotrytis cinerea  مهمترین عوامل فساد پس از برداشت انگور در سراسر جهان می باشند. راهکار کنترل بیولوژیک جهت مدیریت بیماری های پس از برداشت به دلیل تبعات منفی استفاده از ترکیبات شیمیایی، مورد توجه واقع شده است. در این تحقیق قابلیت بیوکنترل مخمرهای جداسازی شده از حوزه دریاچه ارومیه علیه عوامل پوسیدگی پس از برداشت حبه انگور مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از یازده جدایه مخمر Pichia guilliermondii جداسازی و شناسایی شده از پارک ملی دریاچه ارومیه استفاده شد. نتایج حاصل از بررسی فعالیت بازدارندگی 11 جدایه مخمر در مهار رشد دو قارچ P. expansum و B. cinerea، به روش آزمون کشت متقابل روی محیط PDA نشان داد که سه جدایه مخمر P. guilliermondii تاثیر قابل قبولی در مهار هر دو قارچ مذکور داشتند. تاثیر سه جدایه مخمر P. guilliermondii منتخب در کاهش پوسیدگی حبه های انگور مایه زنی شده با قارچ های P. expansum وB. cinerea در شرایط انبار مشخص کرد که هر سه مخمر به طور معنی داری از میزان کپک زدگی و پوسیدگی حبه های انگور ممانعت کرد. جدایه شماره 8 این مخمر با 3/82 درصد کاهش تعداد حبه های آلوده، موثرترین تیمار در کنترل P. expansum بود. جدایه شماره 10 این مخمر با 5/78 درصد کاهش تعداد حبه های آلوده، موثرترین تیمار در کنترل پوسیدگی ناشی از B. cinerea بود.