بررسی مقایسه ‎ای دیدگاه تشیع با حقوق بین‏ الملل درباره حفظ کرامت و حقوق کودکان (مورد مطالعه؛ مقایسه دیدگاه امام رضا (ع) با کنوانسیون حقوق کودک)

حفظ کرامت کودکان به‏عنوان حق طبیعی، مبنای اصلی آموزه های دینی، و برخی اسناد بین المللی از جمله کنوانسیون حقوق کودک قرار گرفته است. نادیده گرفتن این حق، نقش بنیادین در ایجاد آسیب ها برای کودکان دارد. برخی از احادیث و سیره عملی امام رضا (ع) و برخی از مواد کنوانسیون حقوق کودک، بیانگر توجه به مولفه‎های کرامت بخش در کودکان است. پرسش اصلی این است که مولفه های کرامت بخش از منظر امام رضا (ع) و کنوانسیون حقوق کودک کدام است؟ و چه شباهت ها و تفاوت هایی با هم دارند؟ از دیدگاه امام رضا (ع) و کنوانسیون حقوق کودک مولفه هایی مانند هویت، تربیت، امنیت، عدالت ورزی، آزادی خواهی و ظلم نکردن کرامت بخش وجود کودکان است.این دو دیدگاه، به لحاظ مبانی، روش شناسی، محتوا و ضمانت اجرایی تفاوت بنیادین دارند. مبانی اسلامی، ایدیولوژی سعادت محور، بیان ساده و فاقد ساختارهای پیچیده قانونی، روش شناسی متنوع، توجه به کرامت حقیقی، حقوق معنوی و تکلیف‎مداری تربیت کودک، تاکید بر خانواده و ضمانت اجرایی مبتنی بر ایمان، معنویت و جزای دنیوی و اخروی از جمله وجوه تمایز آموزه های رضوی درباره حفظ کرامت کودکان در مقایسه با کنوانسیون حقوق کودک است. به‏رغم شباهت‏ها، تفاوت‎های این دو دیدگاه درباره حقوق کودک نشان می‏دهد به لحاظ سطح ارزشی، مبانی، روش شناسی، محتوایی و...امام رضا (ع) سال ها قبل از تدوین کنوانسیون، معرفت شناسی جامعی از حفظ حقوق کودکان ارایه داده است. این مقاله با روش تحلیل محتوا به بررسی محتوای روایات به‏جا مانده از امام رضا (ع) درباره مولفه ‏های کرامت‏بخش کودک و محتوای کنوانسیون حقوق کودک می‏پردازد و درچارچوبی مقایسه‏ای، مهمترین شباهت‏ها و تفاوت‏های دیدگاه تشیع (با تاکید بر روایات امام رضا (ع)) و حقوق بین‎ الملل را مطرح می‎کند.