آموزش محیطی بواسطه موندو و داستانهای دیگر از لوکلزیو (از منظر یادگیری در مدرسه)

مدرسه به عنوان محل آموزش و انتقال دانش، در ساختن ارزش‌ها، آموزش اخلاقیات و تثبیت آن در ذهن کودکان نقش بسزایی دارد. این هدف، به تدریج با گشودن درهایی به روی دنیای نویسندگی و به‌ویژه دنیای ادبیات که امکانات آموزشی متعددی را به معلمان ارایه می‌دهد، محقق می‌شود. داستان کوتاه، با غنای مضامین و بعد مانوی خود یکی از گونه‌های ادبی است که استفاده از آن برای مقاصد آموزشی، قابلیت‌های آموزشی فراوانی را ارایه می‌دهد. داستان کوتاه، علاوه بر نقشی که در رشد کودک و ساختن شخصیت او دارد، پاسخ‌های مناسبی به نیازهای آموزشی دانش آموزان می‌دهد و از این طریق کنجکاوی فکری آنها را ارضا می‌کند. در این مقاله، به بررسی رویکرد داستان کوتاه از منظر آموزش محیطی می‌پردازیم. داستانی که موضوع مطالعه ما خواهد بود، موندو و داستانهای دیگر اثر ژان ماری گوستاو لو کلزیو است، مجموعه داستانی که در سال 1978 منتشر شد و مضامین آن دیدگاه جدیدی از جهان را با رد دنیای بزرگسالان، جوامع شهری و به ویژه بی‌رحمی تمدن‌های صنعتی ارایه می‌کند. در این مجموعه، نویسنده بخش بزرگی را به عالم رویا، انسان‌ انگاری و اسطوره اختصاص می‌دهد تا راه‌های زندگی نزدیک‌تر به طبیعت را کشف کند و با شکوه و افسون آن انسان مدرن را با خود و همچنین با عناصر مختلف طبیعت آشتی دهد. این رویکرد آموزشی اتخاذ شده با هدف بازیابی تجربیات شخصیت‌های این مجموعه داستان و همچنین تعامل آنها با عناصر طبیعت انجام می‌شود و الگوهای رفتاری مناسب برای آموزش بهتر زیست محیطی به دانش‌آموزان را نشان می‌دهد.