مطالعه قافیه ها و اجزا ریز در شعر پل ورلن

پل ورلن پیش از هر چیز یک شاعر است: مجموعه آثار او حدودا شامل 12 مجموعه کوتاه میشود که بین سال های 1866 تا 1890 منتشر شده است. ورلن، در حالیکه زیرکانه روی قافیه های زوج و فرد، ریتم های شکسته و اشکال کوتاه از جمله، شعر می نواخت، خود را به عنوان شاعری منحصر بفرد و خاص به دنیا معرفی کرد. بدین ترتیب، انتخاب قافیه فرد توسط ورلن امری کاملا بدیهی است: اوهم اهمیت ریتم و انتخاب کلمات را زیر سوال می برد. اگرچه باور بر این است که قافیه فرد اساسا ناقص است. به طور خلاصه،ورلن تمایل دارد هنر جزیی مورد علاقه خود را با استفاده از پیشوندها مثل (demi, mi) و پسوندها مثل (iller, -ete,-adde, -otte, -ette-) در سبک خود نمایان سازد.این کلمات با ظرافت خاصی انتخاب شده اند و به زیباسازی متن از نقطه نظر مینیاتورسازی کمک میکنند: انسان ها و اشیاء ضعیف شده و ضربه خورده به نظر میرسند. اما این تمایل برای پسوندهای کوچک کننده نیز تمایل ورلن به تلطیف مداوم را برجسته میسازد. باید به خاطر داشت که برخی از آثار ورلن با وجود ظاهر سنتی، نشان دهنده مدرنیته و آزادی این شاعر است. در این مقاله تحقیق سبک شناسانه در مورد شعر ورلن از طریق بررسی قافیه ها و اجزا ریز اشعار این شاعر را انجام خواهیم داد.