پیکربندی معنای مکان در اشغال اراضی اثر ژان اشنوز با رویکرد نشانه-معناشناسی

با‌گذر از ساختارگرایی سوسوری و گفتمان روایی گرمس، نشانه-معناشناسی به عنوان علم مطالعه‌ی نشانه به حوزه‌ی پدیدارشناختی نزدیک می‌شود. نشانه-معناشناسی پدیدارشناختی به بررسی رابطه‌ی متقابل انسان و نشانه اهمیت می‌دهد. پایان جنگ جهانی دوم با گسترش گرایشات مدرنیستی مصادف شده است، در نتیجه بسیاری از مفاهیم، مانند مکان، بسیار تغییر یافته-اند. به‌دنبال همین تحولات، دریافتن دلالت‌های مکان در متون ادبی، فهم معنای آن‌ها را آسان می‌کند. رویکردهای نشانه-معناشناسی منار حمد و اریک لاندوفسکی در حیطه‌ی مطالعه‌ی مکان در آثار ادبی از دیدگاه نشانه-معناشناختی پیشرو بوده‌اند. از دیدگاه حمد، مکان بر اساس کاری که در آن انجام می‌شود، تعریف می‌گردد. او مکان را برای خود و برای چیزی غیر از خود در نظر می‌گیرد. ما در این تحقیق، به کمک رویکرد نشانه-معناشناسی منار حمد، معنای مکان را در اثر اشغال اراضی از ژان اشنوز بررسی می‌کنیم و برآنیم تا به این سوال اساسی پاسخ دهیم که مضمون مکان به چه شکلی در روایت این اثر معناساز شده‌است و از چه طریقی مفهوم مکان به مثابه یک نشانه سیال در اثر ظاهر می‌گردد.