دیدگاه حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران نسبت به تعیین کارگزاران سیاسی

رویکردهای تعیین کارگزاران سیاسی قبل از هر چیز تحت تاثیر ایدیولوژی های سیاسی هر جامعه، قوانین و قواعد حقوقی آن تعیین می شود. بنابراین پذیرش رای مردم، عدم پذیرش آن و یا ترکیبی از این دو شیوه و در نظر گرفتن شروط و معیارهایی برای سازگاری ارزش های جامعه و کارگزاران سیاسی دغدغه اصلی نظام های سیاسی است. پژوهش حاضر درصدد است تا به بررسی دیدگاه حقوق اساسی ج.ا.ایران درباره تعیین کارگزاران سیاسی بپردازد. سوال پژوهش این است که وجه تفاوت بارز نظام حقوقی ج.ا. ایران درباره تعیین کارگزاران سیاسی کدام است؟ پاسخی که می توان ارایه کرد این است که کارگزاران سیاسی در ج.ا.ایران از طریق انتخابات و رای مستقیم و غیرمستقیم آنان و یا نصب از طریق ولی صورت می گیرند که نمایانگر توجه نظام سیاسی اسلامی به اصول تخصص، رای مردم و همچنین برخورداری کارگزاران از ارزش های اسلامی و صفات الهی است. متصف بودن به دین و ارزش های دینی، صفات نیکو و همچنین نسپردن اداره جامعه اسلامی به کارگزارانی ناشایست نیازمند دخالت ولی فقیه بر مبنای اصل مصلحت و از طریق حکم حکومتی است. پژوهش حاضر از روش توصیفی-تحلیلی و بهره گیری از منابع اسنادی و کتابخانه ای به موضوع مزبور پرداخته است.