جایگاه اجتهاد در تحول و دگرگونی حکومت داری در ایران معاصر

پژوهش حاضر بررسی جایگاه اجتهاد در تحول و دگرگونی حکومت داری در ایران معاصر است. پرسشی که مطرح می شود این است که اجتهاد از چه راه هایی توانست باعث تحول و دگرگونی در عرصه حکومت داری در ایران معاصر شود؟ پاسخی که می توان ارایه کرد این است که پذیرش شکل نوینی از حکومت بر مبنای مردمسالاری دینی، ضرورت تشکیل حکومت توسط فقها، رویکرد سیاسی به مساله ولایت، و همچنین اعطای اختیارات خاص به ولی فقیه بر مبنای مصلحت و احکام حکومتی از جمله عوامل نقش آفرین اجتهاد در تحول و دگرگونی حکومت داری در ایران معاصر هستند. در پژوهش حاضر از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده که مطالب را از کتب و مقالات مرتبط جمع آوری نموده است. بر مبنای یافته های مطالعه حاضر، اجتهاد در نقش زیربنای تحولات سیاسی معاصر از منظر فقه سیاسی شیعه امکانات جدیدی را برای پذیرش شکل جدیدی از حکومت در قالب جمهوری اسلامی فراهم نموده است. پذیرش حق رای برای زنان، حاکمیت قانون، انتخابات، اعطای اختیارات خاص به ولی فقیه برای حب بحران های پیچیده و آنی و بهره گیری از اصل مصلحت از جمله کارویژه های اجتهاد در تغییر رویکرد حکومت داری در فقه شیعه و جامعه ایرانی و به طور مشخص دیدگاه امام خمینی(ره) است.