بازتابنده پشتی بهینه برای سلول های خورشیدی لایه نازک با استفاده از الگوریتم های بهینه سازی ازدحام ذرات و ژنتیک

از زمان معرفی اولین سلول خورشیدی سیلیکونی، در پارامترهای عملکردی آن از قبیل میزان حبس شدگی نور، جذب طیف خورشید، بازده سلول و هزینه های ساخت، به طور پیوسته، بهبودهایی ایجاد شده است. در سلول سیلیکونی با ضخامت کم، همواره تعدادی از فوتون های نوری جذب نشده توسط نیمه هادی، به شکل های گوناگون تلف می شوند. توری پراش باعث می گردد که فوتون ها در اثر برخورد به این ساختار، مسیر نوری طولانی تری را طی نمایند که باعث افزایش طول مسیر نوری فوتون ها و افزایش جذب سلول و درنتیجه بهبود بازده سلول می گردد. در هر یک از ساختارهای مذکور، به تعیین مواد بهینه و خصوصیات هندسی برای رسیدن به حداکثر بازده سلول سیلیکونی مبادرت ورزیده شده است. در یافتن پارامترهای هندسی بهینه برای ساختار، از روش های بهینه سازی هوشمند استفاده شده است. با انتخاب بهترین روش های جستجو از دو الگوریتم بهینه سازی ازدحام ذرات و ژنتیک و ایجاد ترکیبی از  آن دو، ویژگی های مثبت هر دو الگوریتم برای دستیابی به بهترین پاسخ به کار گرفته شد. این ترکیب نتایج بسیار مثبتی ایجاد کرده است که در نتیجه آن 293/23 درصد بازده و جریان اتصال کوتاه  41/35 میلی آمپر بر سانتی متر مربع بدست آمده است.