بررسی مدل های سالمندی کارا برای یافتن الگوریتم های مسیریابی شامل اتصال در مسیریاب های شبکه روی تراشه

قابلیت اطمینان در مسیریاب‌های شبکه‌ روی تراشه به‌طور جدی با سالمندی مواجه هستند و یک نقطه خرابی محسوب می‌شوند. لذا ارایه راهکارهایی برای تحمل‌پذیری اشکال در آن‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. بازپیکربندی شبکه و مسیریابی تحمل‌پذیری اشکال، از جمله راهکارهای نوین برای حل این مشکل هستند. برای ارایه این مسیریابی‌ها، باید به مدل اشکالی که الگوریتم مسیریابی را ساده‌تر می‌کند توجه کرد. چالش اصلی برای طراحی الگوریتم‌های مسیریابی آگاه از سالمندی، ارایه مدل‌های سالمندی کارآمد برای یافتن الگوریتم‌های مسیریابی شامل اتصال در شبکه است. از سوی دیگر، داشتن دانش مرتبط با میزان سالمندی هر یک از اجزای شبکه، گام موثری در ارایه مدل سالمندی کارآمد است. در این مقاله، در راستای طراحی مدل‌های سالمندی و الگوریتم‌های مسیریابی آگاه از سالمندی کارآمد، مدل‌های سالمندی کارآمد برای یافتن الگوریتم‌های مسیریابی شامل اتصال در مسیریاب‌های شبکه روی تراشه بررسی شده است. سپس جهت بررسی میزان سالمندی هر یک از اجزای شبکه، شبیه‌سازی‌های مبتنی بر شبیه‌ساز بوکسیم انجام شد. نتایج شبیه‌سازی‌ها حاکی از آن بود که برای یک شبکه توری 6×6 در هر دو حالت ارسال و دریافت فلیت، ناحیه داغ در مربع درونی 4×4 شبکه واقع می‌شود. این ناحیه، در برگیرنده مسیریاب‌ها و پیوندها با بیشترین نرخ ارسال و دریافت و به عبارتی مستعدترین نسبت به خطای سالمندی است. بررسی و مقایسه شبیه‌سازی‌ها در حالات مختلف به ازای الگوهای ترافیکی مختلفی مانند الگوی Uniform، Transpose و Shuffle و هم‌چنین به ازای الگوی ترافیک واقعی SPARSE نشان می‌دهد در مسیریابیXY، مدل بررسی شده توزیع یکنواخت‌تری نسبت به سایر روش‌ها دارد و نقاط داغ ان کاهش یافته است.