تاثیر تلفیقی کمپوست، بیوچار و تلقیح زیستی بر فعالیت آنزیمی و برخی شاخص های میکروبی خاک

کاربرد بیوچار و کمپوست به همراه تلقیح زیستی می تواند سبب بهبود خصوصیات میکروبیولوژیکی در خاک گردد. به منظور بررسی تاثیر تلفیقی کاربرد بیوچار، کمپوست بقایای هرس درختان سیب و تلقیح زیستی بر برخی شاخص های میکروبیولوژیکی خاک، آزمایشی گلدانی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور منابع آلی (شاهد (بدون منابع آلی)، بیوچار و کمپوست) و تلقیح زیستی (شاهد (بدون تلقیح زیستی)، باکتری های محرک رشد (Pseudomonace fluorescens, Pseudomonace putida, Pseudomonace aeruginose)، قارچ میکوریز آربوسکولار (Glomus versiform, Glomus fasciculatum ,Glomus intraradices) و قارچ اندوفیت Priformosphora indica)  با سه تکرار در شرایط گلخانه ای انجام گرفت. در پایان دوره رشد گیاه ذرت (65 روز)، خصوصیاتی از جمله تنفس پایه (BR [1])، تنفس ناشی از سوبسترا (SIR [2])، کربن زیست توده میکروبی (MBC [3])، شاخص قابلیت دسترسی به کربن (CAI [4])، آنزیم های فسفاتاز و اوره آز در خاک اندازه گیری شدند . نتایج نشان داد که افزودن منابع آلی و تلقیح زیستی به خاک باعث افزایش معنی دار شاخص های بیولوژیکی نسبت به تیمارهای فاقد مواد آلی و تلقیح زیستی شدند. بیشترین میزان تنفس پایه، تنفس ناشی از سوبسترا و شاخص های CAI در تیمار کمپوست-باکتری محرک رشد مشاهده شد که به ترتیب 2/76، 3/33 و 4/77 درصد نسبت به تیمار شاهد (فاقد منابع آلی و تلقیح زیستی) افزایش یافتند. افزودن کمپوست و بیوچار سبب افزایش معنی داری در میزان کربن زیست توده میکروبی و فعالیت آنزیم های اوره آز نسبت به تیمار شاهد (فاقد منابع آلی) گردیدند. کاربرد همزمان تیمارهای آلی و زیستی نیز سبب افزایش فعالیت آنزیم های فسفاتاز قلیایی و اسیدی نسبت به تیمار شاهد گردید. به طور کلی کاربرد مواد آلی و تلقیح زیستی باعث بهبود خواص بیولوژیکی خاک گردید.