مقایسه تکنیک Cone beam computed tomography و رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی (Phosphor Storage Plates) در تشخیص پرفوریشن نواری کانال در دندان های درمان ریشه شده

از آن جایی که ایجاد پرفوریشن، پروگنوز درمان های ریشه را ضعیف می کند، تشخیص به موقع و دقیق آن اهمیت زیادی دارد. برای این منظور ابزارهای تشخیصی رادیوگرافی مختلفی بررسی می شوند تا روشی که دقیق ترین تشخیص و کم ترین عوارض را دارد، انتخاب شود. لذا هدف از انجام این مطالعه، مقایسه تکنیک Cone beam computed tomography (CBCT) و رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی (PSP) در تشخیص پرفوریشن نواری پس از درمان اندودونتیک بود.

در این مطالعه آزمایشگاهی، 124دندان مولر مندیبل کشیده شده انسانی بعد از تهیه حفره دسترسی استاندارد و آماده سازی کانال مزیولینگوال با سیستم روتاری Gold Protaper تا سایز F2، به 4 گروه 31 عددی تقسیم شدند. در گروه شاهد پرفوریشنی ایجاد نشد. در دیواره دیستال کانال مزیولینگوال بقیه گروه ها با استفاده از Gates Glidden #2 و #3 در 3-1 میلی متری زیر فورکا در سه سایز 0/5-0، 1-0/5 و 1/5-1 میلی متر پرفوریشن ایجاد شد. درستی سایز پرفوریشن های ایجاد شده به وسیله Electronic Digital Caliper تایید شد. کانال های مزیولینگوال به وسیله سیلر و گوتاپرکا و با تکنیک تراکم جانبی پر شدند و به صورت تصادفی در دنده گاو مانت شدند. تصاویر CBCT و PSP همه نمونه ها توسط دو رادیولوژیست ارزیابی شد و یافته ها با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل آماری شدند.

به ترتیب حساسیت، ویژگی و دقت PSP: 90/8، 88/7 و 90 درصد و CBCT: 95/8، 72/6 و 90 درصد بود. حساسیت CBCT بیش تر از PSP بود و از طرفی ویژگی PSP بالاتر از CBCT بود و هر دو از نظر آماری اختلاف معنی دار دشتند (0/01>P).

درشرایطی که امکان تشخیص پرفوریشن نواری ریشه درکانال های پر شده توسط سیستم های متداول تصویربرداری دیجیتال پری اپیکال وجود ندارد، CBCT قابل اعتمادترین تکنیک انتخابی است.