نیاز ترئونین قابل هضم مرغان تخم گذار های لاین W36 تغذیه شده با جیره گندم-سویا در دوره دوم تولید

به منظور تعیین نیاز تریونین قابل هضم مرغان تخم گذار تغذیه شده با جیره گندم-سویا در دوره دوم تولید آزمایشی با استفاده از 384 قطعه مرغ تخم گذار سویه های لاین W36 در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار، هشت تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار در دوره سنی 105 تا 116 هفتگی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل افزودن ال-تریونین به جیره به منظور تامین شش سطح تریونین قابل هضم 44/0، 46/0، 48/0، 50/0، 52/0 و 54/0 درصد بودند، به طوری که نسبت تریونین به لیزین در جیره های آزمایشی به ترتیب 60، 63، 66، 69، 72 و 75 درصد حاصل شد. تاثیر سطح تریونین قابل هضم جیره بر درصد تخم گذاری، گرم تخم مرغ تولیدی روزانه و ضریب تبدیل خوراک به صورت معادله درجه دو و بر میانگین وزن تخم مرغ به صورت خطی معنی دار شد. با افزایش غلظت تریونین قابل هضم جیره تا سطح 48/0 درصد، درصد تخم گذاری و گرم تخم مرغ تولیدی روزانه افزایش و ضریب تبدیل خوراک بهبود یافت. با استفاده از مدل های رگرسیونی نیاز تریونین قابل هضم مرغان تخم گذار به منظور بروز بهینه درصد تخم گذاری، گرم تخم مرغ تولیدی روزانه و ضریب تبدیل خوراک به ترتیب 502، 505 و 517 میلی گرم در روز (معادل 57/9 میلی گرم به ازای یک گرم تخم مرغ تولیدی) برآورد شد. نتیجه کلی این که در جیره های بر پایه گندم-سویا برای دوره دوم تولید تریونین اسید آمینه محدود کننده است، میزان نیاز تریونین قابل هضم برآورد شده برای بروز بهینه ضریب تبدیل خوراک نسبت به درصد تخم گذاری و گرم تخم مرغ تولیدی بیشتر است. تامین سطح تریونین قابل هضم جیره 48/0 درصد (نسبت تریونین به لیزین 66 درصد) توصیه می شود.