اثر عمق آب آبیاری و جایگذاری لاترال آبیاری قطره ای زیرسطحی بر عملکرد و برخی صفات مورفولوژیک گندم زمستانه در شهرستان سنندج

محدودیت منابع آب مهم ترین مانع در گسترش کشاورزی پایدار در ایران به شمار می رود. استفاده بهینه از آب در بخش کشاورزی ضرورتی اجتناب ناپذیر در جهت حفظ منابع آبی محسوب می گردد. کاربرد روش های نوین آبیاری و استفاده از راهبردهای مدیریتی مانند کم آبیاری مایه افزایش عملکرد فراورده ها و بهره وری آب می گردد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری و عمق جایگذاری لاترال آبیاری قطره‎ای بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی صفات مورفولوژیک گندم زمستانه در سنندج بود. آزمایش مزرعه ای این پژوهش در سال  1396 و به صورت طرح کرت های خردشده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا گردید. کرت های اصلی و فرعی پژوهش حاضر به ترتیب دربرگیرنده سطوح آبیاری (60 و80 و100 و120 درصد نیاز آبی) و عمق جایگذاری لاترال های آبیاری (0 و30 و40 و 50 سانتیمتر) بود. برآیندها پژوهش نشان داد که اثر عمق آب آبیاری و عمق نصب لاترال بر عملکرد و اجزای عملکرد معنی دار بود (p≤0.01). ‎بیشینه عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک محصول گندم در سطح آبیاری 100 درصد نیاز آبی و عمق جایگذاری لاترال آبیاری قطره‎ای زیرسطحی برابر30 سانتی متر حاصل شد. برآیندهای مقایسه میانگین اثر متقابل فاکتورهای آزمایشی نشان داد بیشترین عملکرد کاه و کلش در تیمار با عمق آبیاری120 درصد نیاز آبی و عمق کارگزاری لاترال برابر 40 سانتی متر به دست آمد.