تبیین تاثیر گذاری مولفه های اجتماع پذیری فضاهای باز شهری بر توسعه مفهوم گردشگری (مطالعه موردی شهر قزوین)

 با توجه به ضرورت توجه به رویکرد گردشگری به عنوان راهی برای جذب توریست و برطرف شدن بخشی از نیازهای مالی شهر و همچنین توجه به موضوع افزایش اجتماع پذیری انسان ها به منظور تعاملات اجتماعی بین ساکنین شهر با دیگر شهر ها و کشور ها که در قرن حاضر و سال های آتی کمتر به آن توجه شده است، در این مقاله به بررسی آن می پردازیم. بر این اساس این تحقیق با هدف بررسی تاثیر مولفه های اجتماع پذیری بر توسعه گردشگری در فضاهای باز شهری، شهر قزوین را به عنوان نمونه انتخاب کرده است.

 این پژوهش که بر اساس هدف از نوع کاربردی و بر اساس روش و ماهیت، توصیفی-تحلیلی و با روش پیمایشی صورت گرفته است.

 با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه384 نفری را در فضای باز شهر قزوین انتخاب نموده و با استفاده از آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام، تاثیر مولفه های مختلف اجتماع پذیری را در پیش بینی و تبیین احساس توسعه گردشگری در فضاهای باز شهری مورد تحلیل قرار داده است.

نتایج این تحقیق حاکی از تاثیر مولفه های اجتماعی، امنیت، هویت و استفاده از فضاهای بازمناسب بر توسعه گردشگری در فضاهای شهری می باشد؛ بر این اساس مطالب گفته شده می توان بیان داشت که ارزش های واحد می تواند منبعی برای افزایش اجتماع پذیری در موضوعات توسعه گردشگری شهر گردد و تعاملات اجتماعی مردم در فضاهای باز شهری در شهر قزوین را بهبود بخشد.