ارزیابی میزان دز جذب شده در درمان سرطان ریه با استفاده از کد MCNPX

سرطان ریه یکی از شایع ترین انواع مختلف سرطان با نرخ مرگ ومیر بالا در میان مردان و زنان می باشد. این نوع از سرطان، با درگیرکردن عروق و غدد لنفاوی باعث گسترش توده سرطانی به صورت منطقه ای و متاستاز می شود. پرتودرمانی با استفاده از روش تله تراپی و به کارگیری شتاب دهنده خطی زیمنس یکی از موثرترین راهکارهای غیرتهاجمی موجود برای درمان تومور موجود در بافت ریه است. در تحقیق پیش روی، با استفاده از فن آماری مونت کارلو وکد ترابرد MCNPX2.6، محاسبات شبیه سازی فرآیند درمان با مدل سازی فانتوم ORNL زنانه شامل بافت تومور در جداره ریه ی راست و سرشتاب دهنده خطی LINAC و اعتبارسنجی در انرژی های 6 و 18 مگاولتاژ انجام شده است. با توجه به نتایج می توان گفت که برای کنترل ناهنجاری های ثانویه درحین و یا بعد از فرآیند درمان در بافت هدف و سایر ارگان های حیاتی، افزایش عمق و ولتاژ و کاهش زمان درمان، باعث کاهش دز دریافتی بافت های ناحیه بالینی از چشمه پرتو الکترونی خواهد شد.