آسیب شناسی جایگاه تصویر در فرهنگ جهانی با رویکرد انسان شناسی تصویر

از دیرباز، تصویر همواره نقش بنیادینی در برقراری ارتباط بین انسان ها و انتقال اطلاعات داشته و امروزه، با توجه به عصر جهانی و گسترش اطلاعات، این امر بیش از پیش گسترش پیدا کرده و سبب ایجاد تغییر و تحول به واسطه رسانه ها در هنرهای تصویری شده است؛ این مساله، نتایج مثبت و منفی را به همراه داشته است. این پژوهش با ماهیت تحقیق کیفی و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و شیوه جمع آوری اطلاعات به صورت مراجعه به اسناد کتابخانه ای سعی دارد به پاسخ این سوال دست یابد که: آیا تصویر و انتقال آن ها به واسطه رسانه ها، امروزه می تواند ما را به شناخت فرهنگ و انسان عصر حاضر رساند؟ در این میان از دیدگاه آسیب شناسانه به تصویر در پوستر با تکیه بر رویکرد انسان شناسی تصویر هانس بلتینگ، وجوه و جایگاه تصویر می پردازد؛ تا عواملی که سبب بازنمایی صورت های بدون محتوا و یا نامرتبط می شود، مورد تحلیل قرار گیرد. از منظر بلتینگ فرهنگ های بصری از ارتباط سه مولفه تصویر، جسم و رسانه شکل می گیرند که حاصل این ارتباط، شناخت فردی و جمعی به صورت های ذهنی و بیرونی است. نتیجه یافته ها در این پژوهش بدین صورت است که، تجسم تصاویر به واسطه رسانه ها، دارای قدرتی است که ذهنیت هایی را برای مخاطبین و هنرمندان ایجاد می کند؛ در این موارد مخاطبان با حضور عناصر تجسمی مواجه می شوند که دیدگاه مناسب و جامعی را از مفاهیم و محتوای تصویر مورد نظر منتقل نمی کند و تنها مخاطب از حضور عناصری آگاه می شود، بدون آن که جنبه های پنهان و محتوای نهفته، آشکار باشد و در این میان، بعضی هنرمندان با ذهنیتی که توسط تصاویر حضور یافته کسب کرده اند به خلق اثری که بازتابی از صورت ها بدون بازنمایی مفاهیم باشد، می پردازند.  نتیجه یافته ها در این پژوهش بدین صورت است که تجسم تصاویر به واسطه رسانه ها، دارای قدرتی است که ذهنیت هایی را برای مخاطبین و هنرمندان ایجاد می کند؛ زیرا هنرمندان در خلق آثار به حضور عناصر تاکید و اموری که غایب هستند از منظر مخاطب پنهان می باشند؛ مخاطب تنها با امر حاضر، بدون آگاهی لازم از امر غایب مواجه می شود و در این میان بعضی هنرمندان با ذهنیتی که توسط تصاویر حضور یافته کسب کرده اند به خلق اثری که بازتابی از صورت ها بدون بازنمایی مفاهیم باشد، می پردازند.