تغییرات بیان ژن PKa متعاقب سه مدل تمرین تداومی با شدت متوسط، شدید و تناوبی شدید در بافت کبد رت های نر نژاد ویستار

تمرینات هوازی اثرات مفیدی بر عملکرد و آنزیم های کبد دارد و باعث بهبود متابولیسم و ظرفیت آنتی اکسیدانی آن می شود. به همین علت هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر سه روش تمرینی تمرینات اینتروال با شدت بالا، تمرینات پر شدت و تمرینات با شدت متوسط بر بیان ژن PKa در بافت کبد رت های نرجوان نژاد ویستار بود.

در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 8 هفته ای با میانگین وزنی 33±237 گرم به طور تصادفی به 4 گروه کنترل، تمرین هوازی با شدت متوسط (MIT)، تمرین هوازی شدید (HIT)، تمرین هوازی تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند. برنامه های تمرینی در گروه های تجربی به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونه برداری از بافت کبد انجام گرفت. بیان ژن PKa در بافت کبد با روش PCr تعیین شد.

بیان PKa در هر یک از گروه های ورزشی مورد مطالعه در مقایسه با گروه کنترل، به طور معنی داری افزایش یافت (001/0=p). در مقایسه سه مدل تمرین مشخص گردید که بیان PKa در گروه MIT نسبت به سایر گروه های تمرینی افزایش معنی داری داشته است (001/0=p).

هر سه شیوه تمرینی توانست با بهبود بیان ژن های مورد مطالعه، تغییرات مطلوبی در کاهش پیامدهای ناشی از آسیب بافت کبد ایجاد نماید. با این حال به نظر می رسد که تمرینات MIT تاثیرات مطلوب تری داشته است، هرچند در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز است.