مقایسه اندرکنش سطح تماس ماسه‎ و ماسه رس دار با ژئوگرید PET در آزمایش بیرون‎ کشیدگی بر مبنای طول موثر

آزمایش بیرون‎کشیدگی بزرگ مقیاس برای بررسی رفتار بیرون‎کشیدگی ژیوگرید در ناحیه مهاربندی شده مورد استفاده قرار می‎گیرد. هنگامی‎که نیروی بیرون‎کشیدگی به ژیوگرید اعمال می‎گردد، این نیرو به تدریج در طول نمونه پیش می‎رود تا اینکه به انتهای نمونه برسد. به قسمتی از طول ژیوگرید که با فعال شدن مکانیرم اندرکنشی در آن، در برابر نیروی بیرون‎کشیدگی مقاومت می کند، طول موثر گفته می شود. جهت بررسی دقیق‎تر اندرکنش سطح تماس خاک و ژیوگرید، می بایست رفتار بیرون‎کشیدگی ژیوگرید بر مبنای طول موثر مورد ارزیابی قرار گیرد. در این مطالعه با انجام یک‎سری آزمایش بیرون‎کشیدگی بزرگ مقیاس، ضمن تخمین طول موثر ژیوگرید، به برسی نحوه توزیع تنش برشی، ضریب اندرکنش بیرون‎کشیدگی ، کرنش طولی سطح تماس دو نوع ژیوگرید تک سویه PET با ساختار هندسی یکسان و سختی متفاوت، مدفون در دو نوع خاک ماسه‎ای و ماسه حاوی 20% رس تحت اثر تنش‎های قایم موثر مختلف و بر مبنای طول موثر پرداخته شد. نتایج نشان داد مقدار نیروی بیرون‎کشیدگی جهت شروع حرکت آخرین نوار عرضی ژیوگرید با افزایش تنش قایم موثر در هر دو نمونه ژیوگرید و هر دو نمونه خاک افزایش پیدا کرد. همچنین، کرنش موثر در هر دو مرحله انتقال نیرو و بیرون‎کشیدگی در ژیوگرید سخت تر مدفون در ماسه و ماسه رس دار نسبت به ژیوگرید شکل پذیرتر ، کمتر بود. در مقادیر کم جابجایی‎های جلویی، افزایش سختی ژیوگرید موجب کاهش تنش برشی موثر در خاک ماسه‎ای و خاک ماسه رس دار می‎گردد. در تمامی آزمایش‎های بیرون‎کشیدگی ضریب اندرکنش بیرون‎کشیدگی موثر در نقطه تبدیل مرحله انتقال نیرو به مرحله بیرون‎کشیدگی حداقل مقدار را داشت.