کنترل ارتعاشات سازه های نامنظم در سختی تحت بارگذاری زلزله های حوزه دور و نزدیک توسط میراگرهای مغناطیسی با کنترل کننده های فازی

با افزایش جمعیت شهرها و کمبود فضاهایی برای ساخت وساز، ایجاد کاربری متنوع، معماری و زیبایی سازه ها نیاز به سازه های نامنظم بالاجبار در حال افزایش است. یکی از راه کارهای کاهش خطرات ساخت و استفاده از این سازه ها، استفاده از ابزارهای کنترل ارتعاشات در آن ها است. در مطالعه حاضر عملکرد میراگر مغناطیسی با کنترل کننده فازی برای کاهش ارتعاشات سازه نامنظم سختی تحت زلزله های دور و نزدیک مورد بررسی قرار گرفته است. ظرفیت میراگر مغناطیسی معرفی شده معادل 1000 کیلونیوتن است که در طبقه اول بین تراز کف و تراز سقف طبقه اول تعبیه شده است. سیستم فازی بر اساس سرعت نسبی دو سر میراگر طراحی شده است تا با مشخص شدن سرعت نسبی مقدار ولتاژ و در نتیجه نیروی کنترلی که به سازه وارد می شود تعیین گردد. سه حالت مختلف نامنظمی غیرهندسی در ارتفاع که شامل نامنظمی سختی با ضریب نامنظمی 60 درصد در یک سازه 10 طبقه استفاده و در نرم افزار اپنسیس مدلسازی شده است. این نامنظمی ها در سه مکان متفاوت ارتفاعی شامل نیمه پایینی ارتفاع سازه (طبقات 1 تا 5)، پایین ترین طبقه (طبقه اول) و طبقه میانی سازه (طبقه 5) مورد بررسی قرار گرفته است. برمبنای تحلیل های عددی انجام گرفته برای این سازه ها تحت تحریک ورودی زلزله های حوزه دور و نزدیک، تغییرمکان باقیمانده به طور میانگین به ترتیب 23.15% و 45.64% کاهش می یابد. علاوه بر بهبود معیارهای همچون حداکثر تغییرمکان، برش و لنگر پایه در هر دو نوع زلزله، بیش ترین بهبود در سازه نامنظم طبقه اول و کمترین آن برای طبقه میانی رخ داده است.