پیش بینی کاربست فناوری های آموزشی در تدریس: آزمون مدل مبتنی بر قصد انتقال آموزش

هدف پژوهش حاضر پیش بینی کاربست فناوری آموزشی در تدریس با استفاده از نظریه رفتار برنامه ریزی شده بود.

بدین منظور، از طرح پژوهش همبستگی- پیش بینی استفاده شد. نمونه ای تصادفی به حجم 183 نفر از معلمان متوسطه اول شهر کرمانشاه انتخاب شد. به منظور گردآوری داده ها، از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی صوری پرسشنامه توسط جمعی از خبرگان دانشگاهی مورد تایید قرار گرفت. ضریب آلفای کرونباخ نیز نشان دهنده پایایی قابل قبول پرسشنامه بود. به منظور تحلیل داده ها، از مدل سازی معادلات ساختاری با کمک نرم افزار Smart PLS2 استفاده شد.

نتایج نشان داد که نگرش معلم و کنترل رفتار ادراک شده معلم پیش بینی کننده قصد کاربست فناوری آموزشی وی می باشد، اما هنجار ذهنی معلم قادر به پیش بینی قصد کاربست فناوری آموزشی در کلاس درس نیست. نتایج همچنین نشان داد که کنترل رفتار ادراک شده معلم و قصد معلم پیش بینی کننده رفتار واقعی کاربست فناوری آموزشی در کلاس درس است.

 پژوهش حاضر نشان داد که نظریه رفتار برنامه ریزی شده قدرت تبیین قصد رفتاری و رفتار واقعی در بافت کاربست فناوری آموزشی در تدریس را دارد. بنابراین، مدیران می توانند از طریق آموزش و تجهیز کلاس ها به امکانات زیربنایی همچون کامپیوتر و پروژکتور بستر را برای کاربست فناوری های آموزشی در تدریس مهیا سازند.