پیش بینی شادکامی بر اساس خودکارآمدی و کیفیت زندگی با میانجی گری بهزیستی روان شناختی

یکی از مشخصات یک سازمان سالم، توجه به سلامت جسمی و روانی، کیفیت زندگی، شادی و سرزنده بودن اعضای آن به اندازه تاکید بر تولید و بهره وری است. هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی شادکامی اعضای جهاد دانشگاهی شهر تهران بر اساس خودکارآمدی و کیفیت زندگی با میانجی گری بهزیستی روان شناختی بود.

پژوهش حاضر از نوع توصیفی و جامعه آماری آن شامل کلیه اعضای جهاد دانشگاهی شهر تهران به تعداد 6000 نفر (3400 مرد و 2600 زن) که در سال 1398 مشغول به کار و ارایه خدمات بودند که با استفاده از فرمول کوکران، 382 نفر (213 مرد و 169 زن) به عنوان جامعه نمونه، تعیین و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه 29 سوالی شادکامی آکسفورد، پرسشنامه 18 سوالی کیفیت زندگی ویر و شربورن، پرسشنامه 17 سوالی خودکارآمدی شرر و پرسشنامه 18 سوالی بهزیستی روان شناختی ریف و به منظور تحلیل آماری داده ها از روش تحلیل مسیر استفاده شد.

نتایج نشان داد که دو متغیر خودکارآمدی و کیفیت زندگی، به ترتیب با ضریب استاندارد 0/09 و 0/44 بر شادکامی اثر علی مثبت و معنی دار مستقیمی داشت؛ یعنی، هرچه خودکارآمدی و کیفیت زندگی بالاتر باشند، شادکامی نیز بالاتر خواهد بود. همچنین مسیر خودکارآمدی به سوی شادکامی به واسطه ی بهزیستی روان شناختی با ضریب استاندارد 0/045 در سطح و مسیر کیفیت زندگی به سوی شادکامی به واسطه بهزیستی روان شناختی با ضریب استاندارد 0/289 در سطح معنادار بود.
 

با توجه به یافته های پژوهش حاضر، خودکارآمدی و کیفیت زندگی با میانجی گری بهزیستی روان شناختی می توانند شادکامی را پیش بینی کنند.