مطالعه اثر دما و غلظت ممانعت کننده ایمیدازولینی سنتز شده و بر همکنش آن ها بر خوردگی فولاد کربنی به روش DOE

مطالعه پارامترهای مختلف از قبیل دما و غلظت ممانعت کننده بر رفتار ممانعت کنندگی یک ماده در پژوهش های مختلف مورد بحث و بررسی بوده است. حال آنکه بررسی هم زمان اثر هر دو پارامتر و همچنین تداخل اثر آن ها مبحثی کمتر پرداخته شده است که نیازمند دیدی دقیق تر است و بحث پژوهش حاضر می باشد. در این پژوهش یک ممانعت کننده امیدازولینی با استفاده از اولییک اسید و دی اتیلن تری آمین (DETA) تولید شد. مشخصه یابی ترکیب تولید شده به وسیله روش های FTIR و HNMR صورت پذیرفت. همچنین به منظور بررسی خواص ممانعت کنندگی ترکیب تولید شده، آزمون های پلاریزاسیون تافل و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) در محیط %NaCl 3wt  اشباع از گاز CO2 انجام شد. پتاسیم یدید نیز به محیط حاوی ممانعت کننده افزوده شد و تاثیر آن مورد بررسی قرار گرفت. میزان بهینه نرخ خوردگی هایی که به وسیله آزمون های الکتروشیمیایی اندازه گیری شد به کمک نرم افزار Design Expert 10.0.7، با طراحی central composite design و روش response surface  تخمین زده شد. نرم افزار DOE پیش بینی می کند که بیشترین ممانعت کنندگی از خوردگی در دمای 25oC و با غلظت ppm 100 از ممانعت کننده سنتز شده و با حضور ppm KI 2000 اتفاق می افتد. نرخ خوردگی و مقاومت پلاریزاسیون پیش بینی شده در این شرایط توسط نرم افزار، به ترتیب µm/year 8.822 و Ω  35339 می باشد. رفتار جذبی ممانعت کننده تولید شده با ایزوترم جذب Langmuir مطابقت دارد و افزودن KI تاثیری بر مکانیزم جذب ندارد.