بررسی تاثیر کود زیستی بارور 2 و فسفات پتاسیم بر تکوین اندام های رویشی و زایشی گیاه .L. Arabidopsis thaliana

تثبیت فسفات توسط کودهای شیمیایی علاوه بر پر هزینه بودن، خطرات زیست محیطی را در بردارد. امروزه کود زیستی فسفاته بارور 2 حاوی دو نوع باکتری حل کننده فسفات باعث تجزیه ترکیبات فسفر نا محلول و قابل جذب برای گیاه می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر کود های زیستی بارور 2P13) Pseudomounas putida (strain و aggilomerans (strain P5) Pantoea (فقط یک بار در ابتدای دوره رشد) و فسفات پتاسیم درسه غلظت(0,1.2mM, 5mM) (تا پایان دوره رشد گیاهان، هفته ای یک بار همراه با آبیاری) بر برخی ویژگی های تکوینی گیاه Arabidopsis thaliana در شرایط گلخانه ای، 15 ساعت روشنایی، دمای 25 درجه سانتی گراد، شدت نور 6000 لوکس در قالب طرح تصادفی انجام شد. بعد از مراحل سلول - بافت شناختی، لام ها با میکروسکوپ نوری مشاهده شدند. نتایج کاهش معنی دار تراکم آوند چوب در ساقه گیاهان تحت تیمار با فسفات پتاسیم 5 mM و 1.2 mMرا در مقایسه با دو تیمار دیگر نشان داد. هم چنین فسفات پتاسیم 5mMسبب افزایش لایه های تونیکا و ضخامت دیواره مخصوص تترادها شد. افزایش سلولی پریموردیم تخمکی، پیش رویان و آویزه در گیاهان تیمار با کود زیستی و فسفات 5mM مشاهده شد. تیمار با کود زیستی، بیشترین میانگین تعداد دانه های تولید شده را نشان داد. کاربرد کود زیستی بارور 2 در این آزمایش با اثراتی مشابه با فسفات پتاسیم، عملکرد کمی و کیفی آرابیدوپسیس را افزایش داد. کود زیستی می تواند به عنوان یک جایگزین مطمین و موثر برای افزایش بهره وری خاک و رشد گیاه در کشاورزی پایدار و به حداقل رساندن آلودگی محیطی باشد.