بررسی غلظت آلاینده های هوا و پارامترهای محیطی در شرایط عادی و همزمان با پاندمی کرونا، یک مطالعه موردی در بیمارستان (99-1398)

آلودگی هوا در بیمارستان ها می تواند تهدیدی جدی برای سلامت بیماران، کادر درمان و همراهان باشد و همه گیری کرونا اهمیت توجه به کیفیت هوا را اثبات کرد. پژوهش حاضر تاثیر حضور ملاقات کنندگان در شرایط عادی و اعمال محدودیت های بیمارستانی در زمان پاندمی بر کیفیت هوا و پارامترهای محیطی در یک بیمارستان را مورد ارزیابی قرار داده است.     

روش بررسی : 

نمونه برداری از هوای بیمارستان ولی عصر (عج) زنجان در دو مقطع زمانی شهریور 1398 (صبح و ساعات ملاقات) و همزمان با پاندمی در مهرماه 1399 انجام شد. کلیه بخش های داخل بیمارستان و محیط بیرون از نظر آلاینده های هوا (PM2.5، PM10، NO2، SO2، CO2) و پارامترهای محیطی (دما، رطوبت و ترازهای صوتی) مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: 

نتایج این پژوهش نشان داد به استثنای سطح ترازهای صوتی، دیگر آلاینده ها در سطح مجاز است. ذرات معلق سایزهای مختلف در هوای بیمارستان دارای همبستگی و اغلب منشاء بیرونی و به واسطه فعالیت های عمرانی وارد می شود ولی دی اکسید نیتروژن وابسته به ترافیک شهری است. ساعات ملاقات با افزایش غلظت ذرات معلق و سطح ترازهای صوتی همراه است. پاندمی به واسطه رعایت پروتکل های بهداشتی در برخی بخش ها و بر روی برخی پارامترها تاثیر مثبت داشته و باعث بهبود کیفیت هوا شده است.

نتیجه گیری: 

این پژوهش نشان داد تهویه طبیعی تاثیر مستقیم بر کیفیت هوا در داخل بیمارستان دارد. همچنین پیشنهاد می شود در بخش هایی که بیماران حساس یا نیازمند مراقبت ویژه بستری هستند، محدودیت تردد و ملاقات اعمال شود.