تحلیل کیفی روابط میان مولفه های روان درمانی در تجربه های بالینی روان درمانگران

پژوهش های کیفی بخشی از تلاش های است که برعمق روان درمانی افزوده است. هدف این پژوهش کیفی شناخت نحوه روابط میان مولفه های روان درمانی از طریق تجارب روان درمانگران بود.

روش این پژوهش، تحلیل محتوای کیفی بود. جمعیت مشارکت کنندکان روان درمانگران مراکز روان درمانی خانواده شهر تهران بودند. با شیوه نمونه گیری هدفمند 14درمانگر انتخاب و با ابراز مصاحبه نیمه ساختاریافته اطلاعات گردآوری شد. داده ها با رویکرد تحلیل محتوای موضوعی از نوع تفسیری تحلیل شدند.

نتایج تحلیل داده ها 15 زیرطبقه و 4 طبقه اصلی درخصوص چگونگی روابط مولفه های موثر در روان درمانی مشخص کرد. طبقات اصلی عبارتند از: 1.هماهنگ شدن مولفه ها بر مبنای اولویت تاثیرگذاری در درمان، 2.شکل گیری روان درمانی در بستر ارتباط و نقش درمانگر، 3.نقش هر مولفه در انتخاب نوع درمان و 4.انتخاب نظریه در بستر ویژگی های درمانگر.

یافته های این پژوهش چارچوبی از نحوه روابط مولفه های روان درمانی را برپایه دیدگاه و تجارب درمانگران صورت بندی کرد. مولفه ها با توجه به تاثیرگذاری شان در فرایند روان درمانی، توسط درمانگران الویت بندی و به کار می روند. همه مولفه ها در انتخاب نوع درمان نقش دارند، اما مولفه درمانگر در شکل دهی ارتباط با درمانجو، سازمان دهی نظریه، حل مشکلات و موثرسازی روان درمانی نسبت به سایر مولفه ها نقش اساسی تری دارد.